Όλοι ξέρουμε την λέξη «Αμήν» καί συχνά την χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή. Πότε έτσι και πότε αλλιώς. Δεν ξέρουμε όμως την πραγματική σημασία της και ας είναι μια από τις πιο σημαντικές λέξεις στο ανθρώπινο λεξιλόγιο. 

Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, έβαλε μέσα του ένα θείο σπέρμα, σαν ένα είδος λογισμού πιο θερμού και φωτεινού, να έχει τη θέση της σπίθας, για να φωτίζει το νου και να του δείχνει να ξεχωρίζει το καλό από το κακό.  Αυτό ονομάζεται συνείδηση, και είναι ο φυσικός νόμος. Αυτός είναι τα πηγάδια που άνοιγε ο Ιακώβ, όπως ακριβώς είπαν οι Πατέρες, και τα παράχωναν οι Φιλισταίοι. 

Πολλές φορές στην πορεία της ζωής μας είμαστε χαρούμενοι και αισιόδοξοι. Άλλοτε πάλι, εξαιτίας κάποιων καταστάσεων και συνθηκών, όλα μας φαίνονται μάταια και απελπιζόμαστε. Η απελπισία όμως εκείνο το οποίο θα προσφέρει, είναι να κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα.

Όταν ο λαός μας λέει, ότι η «καθαριότης είναι η μισή αρχοντιά», παραδέχεται ότι η ολοκληρωμένη αρχοντιά είναι μια σύνθεση εξωτερικής και εσωτερικής καθαρότητος. Γιατί η καθαριότης, σαν «μισή αρχοντιά», υπογραμμίζει και τονίζει την εξωτερική μόνο όψη του ολοκληρωμένου άνθρωπου. 

Γεννήθηκε στο χωριό Κάτω Δρυς (κοντά στα Λεύκαρα) το 1134. Δεν έτυχε μορφώσεως λόγω της υλικής φτώχειας των γονιών του. Όμως έλαβε από τους γονείς του χριστιανική αγωγή και μόρφωση. Σε ηλικία 17 ετών τον αρραβώνιασαν παρά τη θέληση του. 

Η μεγάλη γιορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού είναι ένας ακόμα σημαντικός εορτολογικός σταθμός της Εκκλησίας μας. Οι πιστοί τη μέρα αυτή καλούνται να τιμήσουν και να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου ώστε να αντλήσουν δύναμη και χάρη απ’ αυτόν. 

Συχνά έχουμε όλοι οι άνθρωποι τήν εμπειρία μιας ακούσιας αμαρτίας. Και βέβαια κάθε εξομολόγος – πνευματικός πατέρας ακούει πολύ συχνά, σχεδόν σε κάθε εξομολόγηση, τη διαβεβαίωση ή τον ισχυρισμό του εξομολογούμενου για το αθέλητο μιας αμαρτίας του.

Στη συνείδηση των ορθοδόξων πιστών η Παναγία έχει καθιερωθεί ως μεσίτρια που ενώνει τη γη με τον ουρανό, τον αισθητό κόσμο με τη νοητή ωραιότητα. Η αλήθεια αυτή αποτυπώνεται στους βυζαντινούς ναούς με την Πλατυτέρα που εικονίζεται στην κόγχη του ιερού.